HomeActueelGastspreker in de klas

Gastspreker in de klas

03 april 2023
Afgelopen week kwam wel een hele bijzondere gastspreker in de klas. Annerose Büchel van Steenbergen kwam vertellen over de oorlogstijd van haar vader Dick Büchel van Steenbergen, in 1920 in Nederlands Indië geboren, die diende bij het KNIL. In 1942 werd hij door de Japanners krijgsgevangen gemaakt en afgevoerd naar een concentratiekamp. Samen met honderden lotgenoten werd hij per schip op transport gezet naar Japan. In Japan werd Dick ingezet als dwangarbeider om de oorlogsindustrie draaiende te houden. Hij werkte onder erbarmelijke omstandigheden op de Mitsubishi-scheepswerf in Nagasaki. Op 9 augustus 1945 overleeft hij als door een wonder de atoombomaanslag.

De kinderen waren zichtbaar onder de indruk, het merendeel hing de hele tijd aan Annerose's lippen en stelden prachtige vragen na afloop! 


Verslag van twee leerlingen:
"Gastspreker over haar vader in de oorlog

Gisteren moesten we een blad invullen met vragen. De volgende dag kwam ze binnen en ze had een kaars aangedaan met de geur van een Indische jasmijn. Sommige mensen vonden het raar ruiken en sommige lekker. Ze had een oude kaart van Indonesië, ze had ook nog oude foto´s van haar familie en nog oude spullen van het Jappenkamp. 

Ze begon met vertellen over dat haar vader een heel groot huis had en een goede baan. Ze vertelde dat hij drie broers had en dat hij later luchtfotograaf werd. Hij had een fijn leven totdat op 9 maart 1942, Japan, Nederlands-Indië binnenviel. Toen de strijd afgelopen was en Nederlands-Indië zich overgaf, ging hij terug naar huis. Toen hoorde hij dat alle mensen boven de 18 jaar zich moesten melden. Als hij dat niet deed dan zouden de Japanners zijn familie vermoorden. Dus ging hij zich melden met zijn twee broers. Zijn moeder zei nog: ”Pas goed op Puk, want hij is nog jong”.

Ze gingen zich melden. Daarna werden ze in een kamp geplaatst. Een week later waren drie mensen ontsnapt uit het kamp. Ze werden gevonden en weer opgepakt. Om te laten zien dat je niet moest ontsnappen, bonden ze de opgepakte gevangen aan het prikkeldraad en moest iedereen om de drie heen staan toekijken, hoe de Japanners ze met bajonetten staken tot ze dood waren. De dode lichamen hingen daar nog een paar weken, om aan je te laten zien wat er gebeurt met je, als je ontsnapt.  

Ze zaten nog een maand in het kamp, twee weken later werd hij weer op transport gezet naar Singapore.  Ze gingen nu met de boot, waar het heel krap was. Twee weken lang zat hij vast op die boot. Veel mensen stierven op de boot van de kou en van de honger.  Eenmaal aangekomen keek hij zijn ogen uit naar de mooie natuur en het warme klimaat. Toen ze weer in het kamp vastzaten, kwam hij zijn jongere broertje Puk tegen. Hij was te werk gesteld in te keuken. Ze waren beide heel blij dat ze elkaar weer zagen. Maar het was van korte duur. Hij moest snel doorlopen van de bewakers. Hij werd te werk gesteld bij de smid. De smid was heel streng, maar minder streng dan de bewakers in het kamp waar hij nu zat. Als hij iets fout deed dan kreeg hij een klap in zijn gezicht. Als hij het goed deed kreeg hij soms goedkeurende knikjes. Het was bij de smid wel beter, het was warmer en er waren soms nog wat restjes over om te eten.

Na drie weken werd hij weer op transport gezet, nu naar Luigi. Hij ging weer met de boot, maar dit keer met een hell-ship. Hij sliep met een andere man op 60 bij 170 cm. Er stierven veel mensen op de boot. Ook de man naast hem stierf. Hij moest met iemand anders de man in zee gooien. Zonder enig respect. De Japanners lachten nog toen hij in zee viel. Daarna moest hij weer terug naar zijn plek. Toen er weer rijst kwam sprak hij zijn noodrantsoen aan en deed een beetje suiker in zijn rijst. Eenmaal aangekomen, moest hij meteen weer op transport naar Nagasaki.

Hij werd te werk gesteld in de fabriek bij het scheepswerf. Daar kreeg hij nummer 49. Hij zag dat er steeds vaker Amerikaanse vliegtuigen overvlogen. Elke keer moest hij de schuilkelder in. De schuilkelders waren gemaakt van dun beton, dus ze werkten niet heel goed. Op een dag was hij aan het werk in de fabriek, opeens zag hij iets weerkaatsen, hoog in de lucht. Hij zag dat iedereen doorwerkte, maar hij begon te rennen. De fabriek in, heel hard rennend! Opeens hoorde hij een heel harde knal. Hij viel en hij zag zwart. Alles was ingestort, de hele fabriek. Alleen het deel waar hij stond was er nog. Hij vond een medegevangene en begon met het helpen zoeken naar gewonden die nog hulp nodig hadden. Hij vond een jongen onder het puin van de fabriek. Ze probeerden hem te helpen, maar de vlammen kwamen steeds dichterbij.  Ze moesten hem achterlaten en toezien hoe hij levend verbrandde.

Ze vluchtten het kamp uit en renden de bergen in. Ze werden daarna weer opgepakt door de Japanners. Ze dachten dat dit hun einde was, maar ze bonden ze alleen maar vast en namen ze weer mee. Ze keken nog even naar de stad Nagasaki. Ze zagen alleen nog maar puin. Ze moesten de dagen daarna alle doden van de atoombom op een stapel leggen en ze verbranden zonder enig respect. Daarna moesten ze helpen het kamp weer op te bouwen. Ongeveer drie dagen daarna vertelde de kampleider met tranen in zijn ogen dat ze zich hadden overgegeven. Iedereen was blij, sommige juichten en andere verborgen het. Toen kwamen de Amerikanen en werden ze geëvacueerd naar Manila. Daar mochten ze drie maanden bijkomen. Daarna gingen ze naar hun eigen land. Tijdens zijn verblijf in de werkkampen wilde hun eigen land, Indonesië zelfstandig worden en brak daar de onafhankelijkheidsoorlog uit. Na deze oorlog moest Nederland zich terugtrekken uit Indonesië. "             
Terug
Media
  • 624ecce_w768_whatsappimage2023030

Pet Event - groepen 8

Vandaag hebben de leerlingen van de groepen 8 meegedaan aan het PET event, techniekdagen voor de basisschool.
Elke groep heeft drie workshops gedaan zoals bijvoorbeeld:  
* Hoe wordt een TV-reclame gemaakt; Hoe lang duurt dat eigenlijk om te maken en wat komt er allemaal bij kijken? Ze zijn soms wel 4 maanden bezig met bedenken, filmen monteren en afwerken. En uiteindelijk duurt de reclame maar 20 seconde! 
* Leren programmeren met 'Scratch'. * Houtbewerken, ze mochten helemaal zelf een voederhuisje voor vogels maken.
* Iets maken met een 3D printer.
Het was echt heel erg leerzaam en zeker voor herhaling vatbaar!
Verslaggeving door Huub en Teime - groep 8a " Het PET event is mede mogelijk met het Nova en Haarlem college.  Toen we aankwamen moesten we bij ons groepje staan. Je kreeg een begeleider mee. Hij/Zij bracht je naar je onderdeel. De man legde uit wat je moest doen. We moesten koper snijden en schuren, verbanden. Daarna moesten we technisch lego in elkaar zetten en programmeren. Toen liepen we naar buiten en gingen we in een garage. Daar ging een man uitleggen wat een 3D printer is en wat je er mee doet. Toen moesten we een soort kubus in elkaar zetten en kon je een prijs winnen. Uiteindelijk omdat we de laatste groep waren mocht iedereen een 3D kunstwerk meenemen. Toen gingen we terug naar het ophaalpunt en het was super leuk!"

Letterspeurtocht en lettertas! 

De kleuters boffen maar weer. Er is voor de groepen 1 en 2 namelijk een speurtocht uitgezet door de school. 
De kinderen krijgen een kaart mee, waarop ze kunnen zien hoe een vaak de letter terugkomt in de speurtocht.
Op deze  kaart kleuren ze een bolletje in bij de letter. Ze zullen ontdekken dat sommige letters meer/minder voorkomen in de speurtocht.

Enkele slimmeriken ontdekken dat er meerdere letters verstopt zijn op dezelfde plek en dat er dus een woord staat!  Erg leuk om te zien hoe trots ze dan zijn als ze het oplezen. Soms is het wel erg lastig... wijzend naar een letter: "Meester, meester, deze letter kan ik niet vinden!" 😉 

De spelletjes om ze vertrouwd te maken met letters vinden ze echt heel leuk.

Ook gaat er een 'lettertas' rond in de kleutergroepen. Alle kinderen krijgen om de beurt de 'lettertas' mee naar huis om thuis voorwerpen te verzamelen, die met de desbetreffende letter beginnen. Het enthousiasme onder de kinderen is enorm en ze kunnen haast niet wachten tot ze aan de beurt zijn.  In groep 1/2D kwam wel iets heel bijzonders uit de lettertas... naast wolk, watermeloen, water en watten, kwam ook W... Ward uit de tas!! 🤣


De grote rekendag 

Afgelopen woensdag was het zo ver, de grote rekendag!  Het werd echt groots aangepakt. Super leuk. Ik heb zelfs meerdere kinderen horen zeggen; "Dit was de leukste rekenles ever!" En dat op REKEN-dag! Hopelijk waren jullie allen bij de fantastische kick-off, de afvalparade. Mocht dat niet het geval zijn, niet getreurd, ik neem jullie allemaal nog even mee. 

Note van de redactie: Feline (op de foto) haar droom is om modeontwerper te worden. Ze maakt zelf kleding thuis en heeft dit zelf ontworpen en gemaakt.


 Lize en Sophie G. waren er natuurlijk ook bij en hebben speciaal voor de lezers van de Kras een rapportage gemaakt.

Het is een dag van onderzoekend leren en speelse opdrachten. Een dag die laat zien dat rekenen meer is dan alleen sommen maken. Een dag die laat zien hoe leuk rekenen kan zijn. In de klas werd op interactieve (reken)wijze geleerd over afval scheiden. Zo deden de kinderen onderzoek naar afval in en rond de school en verzamelden gegevens door tellen, schatten, meten en wegen.  Er werden dobbelstenen van drinkpakken gemaakt waarmee vervolgens rekenvraagstukken werden opgelost. Er was een gastles/quiz over geld en daarna gingen ze met de klas aan de slag met die vergaarde kennis. Er werd uitgerekend hoeveel pakjes sap je met een klas op kan drinken in een schooljaar en gekeken of deze pakjes in een klaslokaal zouden passen. Ook was er een spel waarbij  de de kinderen pakjes sap in de goede volgorde van houdbaarheid moesten zetten. Maar nog zo veel meer!